adım ölü bir deniz feneri

bir kez daha
ölü doğuyorum gecenin ellerine
adım;
ölü bir deniz feneri konuyor

güneş
sessizce
denize düşüyor,
genizlerde
ağır yosun kokusu...
kuşlar sanki
hiç gelmemişler gibi...
hava gittikçe kararıyor
ve
ben
ıssızlaşıyorum...
lacivert bir korku
griye dönüşüyor gözlerimde,
korku ıslanıyor korkudan
kaçıp korkumdan
korkuna sığınıyorum
korkular içinde
dört yanım korku!
ellerimi sokacak bir koynum bile yok...
neden çalkantılı bu deniz,
bu fırtınayı kim yarattı,
sonu gelmeyecekmi bu dalgaların,
sabrı
daha kaç bin yıl sürecek kayaların?
taşlar çatlıyor göğsümde...
...
kaçsam
firarımı verseler bu akşam
yok yazsalar yoklama defterlerine
ve dahi karalansa adım,
silinse kaydım
bu hayattan...
...
kaçıncı suskunluğun öncesidir bu
kaçıncı deprem korkusu?
suskunsun sen
ve
kudurmuş deniz
ve
sesi ölmüş kuşların
havada çürük kokusu...
...
yıldızlar birer birer vuruluyor,
içimde bir gök yüzü tenhalaşıyor;
lacivert bir korku
griye dönüşüyor...
bir kez daha
ölü doğuyorum gecenin ellerine
adım;
ölü bir deniz feneri konuyor
kulağıma korkular fısıldanarak...
...
hadi
gel
uyandır beni bu kâbustan
yine
sesini duyarak başlayayım güne
ilk sana günaydın diyeyim
sonra balkondaki kediye,
bahçedeki çiçeğe
incir ağacına hatta
hatta
girişteki şımarık güllerin dikenlerine...
hadi
gel
uyandır beni bu kâbustan;
umudun ellerine doğur
umutlu ellerine...
kulağıma sevgi oku
adımı aşk koy yeniden
ve
ben
öpeyim seni
en bahar yerlerinden...
...
a&m